De energie die vrij kwam toen ik besloten had om mijn baan op te zeggen en een eigen bedrijf op te richten was enorm. Het lekkerste gevoel op aarde. De vrijheid die zich voor me opende gaf me vleugels. IK kan alles doen wat ik wil! Ik kan alles beetpakken wat er op mijn pad komt! WAUH!
Voor veel mensen is vrijheid ook hetgeen dat ze zoeken als ze besluiten om een onderneming te gaan starten. Maar dan… dan ontstaat er een ander interessant proces. Alles om je heen probeert me in een richting te duwen. Lees meer eens het volgende fragment:
Ik: ik ga een bedrijf starten! Ander: Oh wat stoer, waarin? Ik: Uhhh een coachingsbedrijf (en het voelt raar als ik het uitspreek, iets klopt er niet). Ander: Oh leuk, en wie is je doelgroep? Ik: Uhhh, ja uhhh iedereen eigenlijk. Ander: Oh ja, en wat word je specialisatie? Burn-out? Relaties? Ik: Uhhh, allemaal? Ander: ja maar je moet je toch profileren? Ik: Ja dat is ook wel zo….help!
En als ik die zinnen uitspreek voel ik de energie verdampen in mezelf én in de ander. Ik heb acuut geen zin meer om een coachpraktijk op te starten. Geen zin meer om mensen te spreken. Nergens meer zin in eigenlijk. Wie ben ik nou eigenlijk? En heb ik wel wat toe te voegen aan deze wereld?
Eigenlijk zou ik het volgende willen zeggen:
Ja ik ga een eigen bedrijf starten! Tof hé? Waarin? Ja waarin, geen idee nog eigenlijk. Maar ik word reuzeblij van magische gesprekken met mensen. Ik ontdek graag wat er mag ontstaan!
Vervolgens ben ik nu weken aan het werken aan mijn product, aan mijn website, aan mijn zielsmissie. Gebrainwashed door webinars over het starten van je eigen bedrijf, de do’s en dont’s. Ik slurp alles op maar merk ook op dat ik steeds stiller, meer teruggetrokken en energielozer wordt. Wat is hier aan de hand?
Vanochtend dacht ik dus weer even terug aan het gevoel dat ik had toen ik net had besloten om een onderneming te starten. Het gevoel dat de wereld aan je voeten ligt. En wat was ik de afgelopen weken aan het doen? Die wereld zodanig inperken dat mijn energie naar een dieptepunt zakte.
Ik besloot vanochtend dat dat anders moest. Ik besloot om me weer af te stemmen op het gevoel dat álles mogelijk is. Op het gevoel dat ik JA kan zeggen tegen dingen die voorbij komen en lekker voelen. Dat is waar ik voor wil gaan. Ik wil mezelf volgen in plaats van mezelf leiden. En binnen een tijdsbestek van 30 minuten kwam het volgende op mijn pad: op LinkedIn lees ik een berichtje van Saaskje Bakker (van het instituut van faalkunde) dat ze zo zit te genieten van het boek ‘Hoe word je alles’’ van Emilie Wapnick. Een boek met een pleidooi om je in je loopbaan niet te richten en te specialiseren, maar om alles te doen waar je zin in hebt. Die raakt! De bestelling is de deur al uit. Ik loop naar beneden en er wordt op mijn raam geklopt. De overbuurvrouw die vraagt of ik vanmiddag wil helpen bij een catering die zij verzorgt. Ze heeft met spoed iemand nodig. Ik voel een blije JA in mijn buik! Ik hou er van als het universum zo voor je zorgt. Ik hou er van om de flow te volgen ook al heb ik geen enkel idee waar het toe leidt. Of het misschien wel ergens toe leidt. Zoals in dit geval: ik heb geen enkele ambitie om een bedrijf in de catering te gaan starten, maar toch voel ik een JA.
Hoe fijn is het om een JA te volgen zonder na te denken of het wel ergens toe leidt. Het JA gevoel is mijn verlangen. Dit is mijn vrijheid.
