Een van de belangrijkste waarde in mijn leven is vrijheid.
Als ik met deze ‘waarden bril’ op naar mijn leven kijk, zie ik eigenlijk allemaal pogingen om dat te bereiken. Maar ik zie ook allemaal keuzes die daar lijnrecht tegenover staan. En blijkbaar waren sommige dingen nog echt te spannend om een eigen keuze in te maken. Ik weet nog precies dat we een huis kochten en alles in mij schreeuwde dat ik geen hypotheek wilde aangaan, maar gewoon wilde huren. Maar ja, allerlei hele valide, rationele argumenten hebben er voor gezorgd dat ik toch koos voor een hypotheek. En jarenlang heb ik nog last gehad van deze keuze, ondanks het feit dat ik geniet van mijn huis! Maar het gaat om die keuzevrijheid hé. Ik maakte mooie reizen, alleen, gewoon om me vrij te voelen. Ik beklom hoge bergen om me vrij te voelen. Ik legde me weinig vast in afspraken, om me vrij te voelen. En soms werd het erg complex in mijn hoofd: moet ik nu juist bij mijn werkgever blijven om een vast salaris te hebben zodat ik daarbuíten de ruimte voel om met dat geld te doen wat ik wil? Ik kwam er eigenlijk niet uit.
Maar uiteindelijk begon ik te beseffen dat ik de vrijheid nooit écht in de externe wereld kan vinden. Of in het manipuleren van deze wereld. Het ware leuke pogingen. En de vrijheid om mijn eigen lessen te leren was van onschatbare waarde. Maar de echte vrijheid ontstond toen ik mezelf bevrijdde.
En waarvan dan zou je zeggen? Ik heb niets te klagen. Sterker nog, ik mocht niet klagen. Niet van mezelf, maar zeker ook niet van de ‘wereld’. En toch voelde ik mij gevangen in mezelf. Een soort gevangenis in mijn hoofd. En ik wist maar al te goed dat ik zelf de sleutel had van deze gevangenis. Bij tijd en wijle maakte me dat pisnijdig. Waarom beperk ik mezelf zo erg met mijn eigen beperkende overtuigingen, belemmerende patronen, vicieuze cirkels? Zo graag wilde ik mezelf die schop onder de kont geven. Maar ik wist niet hoe! En ik was zo hard bezig met dat HOE!
Totdat ik ontdekte dat het HOE ontstaat als je loslaat hoe het er uit gaat zien. Ik ben de broodkruimels gaan volgen die het leven voor me uitstrooide. Zonder dat ik enig idee had waar het toe zou leiden. Kleine stapje, dingen volgen waar ik nieuwsgierig naar was. Dingen doen die ik eigenlijk niet begreep, maar op de een of andere manier werd ik er naar toe geleid. Deze vorm van leven is zo simpel, organisch, natuurlijk. Zo precies passend bij wie ik ben en zo onnatuurlijk in deze wereld. De wereld waarin doelen zo heilig worden gemaakt en het HOE de leidende gedachte is.
Ik weet nu dat het HOE voortvloeit uit jezelf volgen. Dan ontstaat er creativiteit, lef, nieuwsgierigheid. Dan ontstaat er innerlijke vrijheid.
