Van ambtenaar naar zelfstandig ondernemer
Bergen hebben in mijn leven altijd een belangrijke plek ingenomen. Ze zijn de ijkpunten gebleken in mijn persoonlijke reis in deze wereld.
Als klein meisje huppelde ik door de Zwitserse alpen, meters vooruit op mijn ouders, die met angst in hun benen hoopten dat ik niet de berg af zou rollen. Want dat is de natuur van elke ouder: uit liefde er voor zorgen dat ze hun kindje beschermen tegen de boze buitenwereld. De bergen waren voor mij de ideale mix van avontuur, vrijheid, doorzetten, voldoening, spelen en ontzag voor de kracht van de natuur.
Als echte puber heb ik een tijd lang de bergen links laten liggen, die waren immers teveel geassocieerd met het nest waar ik me van los moest maken. Eén keer per jaar mocht ik wel nog terugkeren naar dat nest in de bergen: met de hele familie naar het Lötschental in Zwitserland. Een week samen in liefde, verbondenheid, je bron weer voelen.
Ondertussen bewandelde ik mijn levenspad. Een reis waarin ik dacht te weten wat het einddoel was, maar waar de onverwachte zijpaadjes die je inslaat veel meer voor mij in petto bleken te hebben dan de gebaande paden.
Na mijn middelbare school ging ik naar de verst mogelijke uithoek in Nederland, Maastricht, om gezondheidswetenschappen te gaan studeren aan de universiteit. Na één algemeen inleidend jaar besloot ik intuïtief om van richting te veranderen: ik kwam voor de biologische wetenschap, maar ging verder in de psychologische kant van gezondheid. Want wat vond ik de menselijke psyche machtig interessant! Blijkbaar had ik in die tijd toch nog een meer praktische, grijpbare vorm nodig om met mensen te werken en besloot ik om de HBO opleiding sociaal juridische dienstverlening te gaan volgen.
Hiema bij de overheid terecht gekomen en daar in diverse functies gewerkt, waarbij het werken met mensen altijd centraal heeft gestaan. Eerst nog met een juridische regeling als handvat (bijstand), later als opleidingsadviseur, trainer, loopbaanadviseur, mobiliteitsadviseur en coach.
Steeds meer kreeg mijn ‘unieke zijn’ een hoofdrol in mijn professionaliteit
Totdat de eerste symptomen van slijtage zichtbaar werden. Gebrek aan energie, altijd moe, chagrijnig, is dit alles?gevoel, verkramping, meer vragen dan antwoorden. Ik had het gevoel dat ik aan mijn plafond zat mbt het werken met mensen, dat het me enorm veel energie kostte en dat zinde me helemaal niet. In 2013 heb ik bij ‘Move a Mountain’ mijn eerste persoonlijk ontwikkelprogramma gevolgd. Overweldigend! Kleine zaadjes voor nieuw leven zijn daar geplant, maar het leek wel of de moeheid en de patronen daarna alleen maar heftiger hun werk gingen doen. Op 1 januari 2014 besloot ik dat het anders moest. En redelijk out of the blue besloot ik dat jaar de Kilimanjaro te gaan beklimmen, met 5895 m de hoogste berg van Afrika. Daar heb ik kennis gemaakt met een onuitputtelijke krachtbron in mezelf: als ik echt iets wil kan ik het! Maar goed, zoals elk persoonlijk ontwikkelingsproces ging er nog behoorlijk wat tijd overheen voordat ik die krachtbron in mijn gewone leven kon vinden. Een jaar later kwam er een langgekoesterde wens uit: ik ging naar de Mount Everest! 3 weken lang door de Himalaya zwerven met als einddoel een bezoek aan het basiskamp van de Mount Everest. Op deze reis werd meer dan ooit duidelijk dat het nooit om het einddoel moet gaan, maar om het ontvankelijk zijn voor de lessen die er onderweg op je pad komen. Op 25 april 2015 werden we in het hooggebergte verrast door een grote aardbeving. Letterlijk alles stond op zijn grondvesten te trillen. Wat een prachtige metafoor voor de fase van mijn ontwikkelingsproces. Niets leek meer vanzelfsprekend wat altijd vanzelfsprekend was maar nieuwe wegen dienden zich ook nog niet aan. Chaos!
Move a mountain kwam weer op mijn pad en ik voelde dat de tijd was aangebroken om te starten met de 2 jarige opleiding tot bewustzijnscoach. Deze opleiding was de katalysator van mijn transformatieproces. Nu begreep ik langzaamaan waar ik voor stond, wat klopte en waar ik mijn ziel mee zou willen verbinden. Er bleek in die 2 jaar nog een burn-out nodig te zijn geweest om de lessen nog dieper in mij te laten landen. Nu kan ik voluit zeggen dat ik heel dankbaar ben voor het kostbare leven dat mij geschonken is. Dat ik patronen die niet meer voor me werken mag omarmen en daarna loslaten. Dat ik geloof in mijn licht en liefde en dat ik me kan verbinden met mijn rol in het universum.
In 2017 is een stap naar eigen ondernemerschap onvermijdelijk.
Mountainview is geboren!