Er daar zit ik dan. In een hip urban kantoor, midden in het centrum van Rotterdam, best spot in town. Een verzamelpand vól met creatieve bedrijven, startups, bevlogen mensen en vooral allemaal ondernemers. En daar zit ik ook?? Wie had dat durven dromen!
Ik herinner nog heel goed het gevoel dat ik precies een jaar geleden had. Het jaar 2017 begon met een ongrijpbaar gevoel dat dit het jaar van de creatie zou worden. Er was iets wat klaar lag om geboren te worden, dat klaar lag om te ontstaan. Geen idee wat, de enige aanwijzing was dat vage gevoel. Een vaag verlangen misschien wel. Geen onbereikbaar verlangen. Dat gevoel kende ik al zo lang. Maar een ander verlangen, een dichtbij verlangen. Een verlangen waarvan je voelt dat die werkelijkheid mag worden. Alleen echt geen idee hoe, wanneer en wat. Mijn persoonlijk ontwikkel pad had me al geleerd dat ik dat verlangen gewoon zijn werk kan laten doen, in mijn onderbewuste, in de overgave. Hoé dat pad eruit gaat zien is aan het universum. Dat achteraf bleek dat ik eerst een burn-out nodig had om ontslag te nemen en een eigen onderneming te gaan starten, dat had ik natuurlijk niet kunnen bedenken. En toch heeft het zo gewerkt. En het voelde allemaal volstrekt natuurlijk aan. Ondanks dat het ook pijn heeft gedaan.
En dan is het 1 februari 2018 en ligt de wereld opnieuw voor je open. Baan is opgezegd, onderneming is opgestart en dan? Dan begint het avontuur van geïnspireerd zijn, dingen bedenken, kleine acties doen, blokkades voelen, merken dat je teveel in je hoofd bezig was, te veel met ‘hoe het hoort’, dat weer loslaten en dan weer geïnspireerd raken. Ik ga er van uit dat deze cyclus zich blijft voordoen. Sterker nog, ik wil dat deze cyclus zich de rest van mijn leven blijft voordoen. Dit is mijn manier om bezig te blijven met groei. Maar ook om bezig te blijven met Leven in plaats van Overleven.
En wat bleek mijn eerste stap van het manifestatieproces van een eigen onderneming?
Een PLEK zoeken. Een plek waar het mag ontstaan. Niet eerst de website, het logo, de klanten, briefpapier, visitekaartjes of zelfs ook niet mijn product. Ik heb eigenlijk nog geen idee wat ik ga doen. En dat is precies goed. Ik heb weer alleen maar mijn neigingen, mijn intuïtie serieus genomen. Want ik bleef maar naar locaties kijken op internet. Dus zit ik nu hier in plaats van thuis. Op deze werelds plek. En in de overgave heb ik al het eerste mooie gesprek mogen voeren met de salesdame van dit pand. En kan ik weer voelen wat ik te geven heb. En dat de persoon, context, leeftijd, achtergrond geen fluit uit maakt. Het goede gesprek met de ander ontstaat altijd als je die ruimte in jezelf toestaat.
Ik ben reuze benieuwd wat deze plek mij nog meer gaat brengen.
コメント